Το ταξίδι ενός φλιτζανιού ή πώς έγινα coffee addict

Αφορμή για το σημερινό ποστ στάθηκε η πρόσκληση της Πέτρας ή καλύτερα του φλιτζανιού της, να μαζευτούμε και να διηγηθούμε ιστορίες που έλαβαν χώρα πάνω από ένα φλιτζάνι. Τι δικό μου δε θα μπορούσε να περιέχει τίποτε άλλο από καφέ.

Όσοι με ξέρουν τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον, μ΄έχουν γνωρίσει μ'ένα καφέ στο χέρι.
Όσοι με ξέρουν καλύτερα απορούν που πίνω καφέ ακόμα και μετά τις 10 το βράδυ.
Κάποιες φορές όταν πάμε για ποτό, εγώ είναι πιο πιθανό να πιω καφέ.
Είμαι coffee addicted το παραδέχομαι.


Θα πιω σίγουρα 3 καφέδες μες στην ημέρα, μπορεί και περισσότερους.
Πλέον, μόνο ο πρώτος καφές της μέρας είναι "κανονικός", οι επόμενοι είναι ντεκαφεϊνέ γιατί αλλιώς δε θα κοιμόμουν ποτέ.
Γενικά είμαι πολύ παράξενη με τον καφέ μου.
Θέλω να είναι τέλειος.
Σε καφετέρια που δε φτιάχνει καλό καφέ δεν πρόκειται να πατήσω δεύτερη φορά.
Επίσης άμα έρθω σπίτι σου, προτιμώ να με αφήσεις να φτιάξω τον καφέ μόνη μου, παρά να μου φτιάξεις εσύ.

Καρικατούρα που μου έφτιαξε ο άντρας μου

Αγαπώ όλα τα είδη καφέ, εκτός από τον ελληνικό. Δεν πίνω ποτέ.
Ψέματα, έχω πιει μια φορά για να μου πουν το φλιτζάνι.
Επίσης,μου αρέσει να φτιάχνω καφέ,όχι μόνο για μένα αλλά και για τους άλλους.
Το να μου ζητήσεις να σου φτιάξω καφέ είναι από τα πράγματα που θα'κανα με μεγάλη ευχαρίστηση.
Πίνω τον καφέ μου γλυκό, πλέον με ζαχαρίνη όμως,γιατί με τόση ζάχαρη κόντευα να πάθω ζάχαρο.
Δε νομίζω ότι θα σταματούσα να πίνω καφέ για κανένα λόγο.
Θυμάμαι ότι τον πρώτο μου καφέ (που ήταν φραπέ με πολϋυυυ γάλα) τον ήπια όταν πήγαινα λύκειο, ένα καλοκαίρι στο σπίτι της θείας μου της Στέλλας, παρέα με τα ξαδέρφια μου.
Η δεύτερη φορά δεν πρέπει να ήταν πολύ σύντομα.

Σίγουρα, το ότι πίνω τόσους καφέδες έχει σχέση και με το ότι καπνίζω και για μένα τσιγάρο χωρίς καφέ είναι σαν χωνάκι χωρίς παγωτό.
Σαν φοιτήτρια θυμάμαι, όταν έμενα σε εστία, ερχόταν όλος ο όροφος στο δωμάτιό μου για καφέ. Ήμουν από τους λίγους που είχαν καφετιέρα, αλλά και διάφορα είδη καφέ.
Έτσι έκανα τους πρώτους μου φίλους από τα φοιτητικά χρόνια.
Στη σχολή και στην πόλη κυκλοφορούσα για χρόνια με ένα θερμός γεμάτο καφέ.
Δε διανοούμουν ότι θα μπορούσα να βρεθώ κάπου και να μην  έχω έναν καφέ στο χέρι.
Όταν μετακόμισα στο σπίτι του φίλου μου (τώρα είναι σύζυγός μου κι έχουμε αλλάξει πολλά σπίτια από τότε) τον προειδοποίησα ότι αν δεν έχει καφέ στο σπίτι εγώ δεν μπαίνω μέσα.
Για χρόνια η μόνη ερώτηση που μπορούσες να μου κάνεις και να απαντήσω σίγουρα "ναι" ήταν:
"Πάμε για καφέ;"

Οι πιο ατέλειωτοι καφέδες που έχω πιει ήταν με το Μαρίνο, συνήθως γύρω απ'το Θησείο που κρατούσαν και 2 και 3 καμιά φορά και 4 ώρες.
Αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ και τους πρώτους καφέδες παρέα με την αδερφή μου στην Αλεξανδρούπολη,τους άπειρους καφέδες που ήπιαμε στο Clock στα Χανιά που πλέον έχει κλείσει και μαζί του έκλεισε και μια ολόκληρη εποχή,τους άπειρους (επίσης) καφέδες στο Golden cup στο Ψυχικό που ήταν για χρόνια το στέκι μας με τον άντρα μου και έχουν περάσει από κει όλοι μου οι φίλοι(κι αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί),τους λίγους καφέδες που μοιράστηκα με τον αδερφό μου τις σπάνιες φορές που βγαίναμε μαζί,τους καφέδες στη Ζώγια στη Θεσσαλονίκη που κατασκηνώναμε κάθε φορά που πηγαίναμε από το πρωί ως το βράδυ και τέλος τους καφέδες κάτω από τ'αρμυρίκια κάθε καλοκαίρι στο χωριό.

Επίσης, δεν ξεκινάω ποτέ για ταξίδι αν δεν έχω πάρει καφέ στο αυτοκίνητο.
Το καλοκαίρι πίνω πάντα φρέντο εσπρέσο ενώ το χειμώνα εναλλάσσω τον νες ή το γαλλικό (στο σπίτι) με τον καπουτσίνο και τον εσπρέσο που πίνω όταν βγαίνω έξω.
Στο Pinterest έχω ένα πίνακα εμπνευσμένο από τον καφέ και αφιερωμένο σ'αυτόν, αν είσαι κι εσύ coffee addict μπορείς να τον ακολουθήσεις εδώ
Ο τελευταίος καφές που ήπια έξω και απόλαυσα ιδιαίτερα ήταν πριν 2 βδομάδες στην αγαπημένη Ζώγια με τις αδερφές μου και τον άντρα μου.

Απολαμβάνω ακόμα και τους διαδικτυακούς καφέδες που πίνουμε με τη Ζήνα
Αυτές ήταν οι αναμνήσεις μου πάνω από χιλιάδες φλιτζάνια καφέ που έχω πιει ως τώρα.
Ανυπομονώ για τον επόμενο καφέ μου, το επόμενο μέρος που θα χρίσουμε στέκι μας, την επόμενη φορά που με αγαπημένους θα παραγγείλουμε τα καφεδάκια μας και η ζωή θα μοιάζει γλυκιά κι ανέφελη, έστω για λίγο....

Οι περισσότερες φωτογραφίες αυτού του ποστ είναι από το λογαριαμό μου στο ίνσταγκραμ, αλλά πίστεψέ με δεν ανεβάζω μόνο καφέδες!Οπότε αν θέλεις να με ακολουθήσεις μη φοβάσαι ότι θα σε βομβαρδίσω με καφέ!

Εσύ πόσους καφέδες πίνεις τη μέρα;

Ποιο είναι το αγαπημένο σου ρόφημα;

Δες σχετικά
Η ιστορία μιας ταινίας ή πώς η Ερωφίλη με ανάγκασε να δω θρίλερ
Πώς έγινα νονά της Ναταλίας
Πώς έγινα βιβλιοφάγος