Το Συμφεροντησχώρας - Αλληγορικό παραμύθι

Μια φορά κι έναν καιρό στα πολύ παλιά τα χρόνια ζούσε ένα πολύ μικρό, λίγο άταχτο αλλά πολύ χαριτωμένο παιδάκι που άκουγε στο περίεργο όνομα Συμφέροντησχώρας.

Η μητέρα του ήταν μια όμορφη λεβεντονιά, γνωστή ως Ελλάδα, και ο πατέρας του ένας πάλαι ποτέ γενναίος άντρας, ονόματι Λαός. Η Ελλάδα και ο Λαός στην αρχή αγαπιόντουσαν πολύ. Η Ελλάδα φρόντιζε το Λαό και ο Λαός προστάτευε την Ελλάδα.



Ωστόσο, η Ελλάδα ,χωρίς να το θέλει βέβαια, προκαλούσε τους άλλους άντρες με τα κάλλη της και έτσι ο Λαός στην προσπάθειά του να την κερδίσει βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με τον Ιμπεριαλισμό, το Φασισμό, τον Ισλαμισμό και άλλους επίδοξους "μνηστήρες" με εξίσου ευφάνταστα ονόματα. Κι ενώ στην αρχή η Ελλάδα και ο Λαός ζούσαν ευτυχισμένοι,  όλες αυτές οι αναμετρήσεις και τα "ξενοκοιτάγματα" της γυναίκας του κούρασαν το Λαό. Η Ελλάδα από την άλλη , βλέποντας ότι ο Λαός δεν την προστάτευε πια, άρχισε κι αυτή τις γκρίνιες.
Έτσι μια ωραία πρωία το ζευγάρι υπέβαλε αίτηση διαζυγίου και μετά από μια μακρά περίοδο προστριβών , το διαζύγιο επιτέλους βγήκε και το ζευγάρι χώρισε.
Το Συμφέροντησχώρας ,όπως συμβαίνει συνήθως με τα παιδιά χωρισμένων γονιών, δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένο με αυτή την εξέλιξη.
Η επιμέλειά του δόθηκε στον πατέρα του το Λαό. Ο Λαός, που δε μπορούσε να μεγαλώσει μόνος του το Συμφέροντησχώρας αλλά δεν ήθελε και να το δώσει στην Ελλάδα, αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί.
Βρήκε, λοιπόν, μια γυναίκα λιγότερο όμορφη από την Ελλάδα, για να αποφύγει τους πολλούς μνηστήρες αυτή τη φορά, και την παντρεύτηκε. Τη μητριά του Συμφέροντοστησχώρας τη λέγανε Κυβέρνηση και, όπως συμβαίνει συνήθως με τις μητριές δεν πολυσυμπαθούσε το γιο του αντρός της. Έτσι φρόντισε σύντομα να αποκτήσει δικά της παιδιά με το Λαό (αν και μερικά από αυτά δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι τίνος είναι). Τα παιδιά από το δεύτερο γάμο του ο Λαός τα αποκαλούσε χαϊδευτικά "κόμματα". Πρώτον γιατί είχε αρχίσει να γερνάει και μπέρδευε τα ονόματά τους και δεύτερον γιατί -κατά ένα παράξενο τρόπο που μόνο στα παραμύθια συμβαίνει- πότε ήταν 4 πότε 5 πότε 7 και πότε 100! Τα κόμματα είχαν και ένα άλλο μαγικό χαρακτηριστικό: μεγάλωναν και μίκραιναν με εκπληκτική ευκολία τόσο που ποτέ δεν ήσουν σίγουρος ποιο ήταν μεγαλύτερο σε ηλικία και ποιο μικρότερο. Επίσης, όπως και η μητέρα τους, ούτε αυτά πολυσυμπαθούσαν το Συμφέροντησχώρας. Βέβαια, αυτό δεν το παραδέχονταν μπροστά στο Λαό,όχι! Μπροστά του έλεγαν πάντα ότι το αγαπάνε και το θέλουνε στην παρέα τους αλλά -μεταξύ μας- πολλές φορές το Συμφέροντησχώρας γύρισε σπίτι με χτυπημένα γόνατα και πληγές από τα κόμματα. Ο Λαός όμως δεν ήξερε ή έκανε πως δεν ήξερε τίποτα από αυτά. Εξάλλου,όπως και να το κάνουμε και τα κόμματα δικά του παιδιά ήταν και στο κάτω κάτω όλα τα παιδιά του κόσμου τσακώνονται με τ'αδέρφια τους, δεν είναι δα και κανένα έγκλημα!

Πηγή εικόνας

Το Συμφέροντησχώρας δεν τα πήγαινε πολύ καλά ούτε με την Κυβέρνηση ούτε με τα κόμματα και πολλές φορές το έσκαγε από το σπίτι. Τότε τα κόμματα έβγαιναν στη γειτονιά να το ψάξουν αλλά τις περισσότερες φορές γύριζαν σπίτι άπρακτα. Τα μισά κόμματα έλεγαν ότι το συμφέρον της χώρας είναι στην Ευρώπη, άλλα κόμματα έλεγαν ότι είναι έξω από την Ευρώπη, αλλά με σιγουριά κανείς δε μπορούσε να πει που είναι, ή έστω που εθεάθη για τελευταία φορά το Συμφέροντησχώρας.
Όταν το έσκαγε από το σπίτι του πατέρα του, το Συμφέροντησχώρας πήγαινε να συναντήσει τη μητέρα του την Ελλάδα. Μα, θες που η Ελλάδα δεν ήταν σπίτι της γιατί έτρεχε να κρυφτεί από τους μνηστήρες, θες που το Συμφέροντησχώρας χάζευε στο δρόμο σαν την Κοκκινοσκουφίτσα, τον περισσότερο καιρό που έλειπε απλώς τριγυρνούσε από'δω κι από κει χωρίς να συναντήσει πουθενά τη μητέρα του. Αποκαμωμένο και στενοχωρημένο που δεν είχε βρει τη μάνα του γυρνούσε στο σπίτι του πατέρα του.
Τότε τα κόμματα για να δείξουν ότι τάχα χάρηκαν που γύρισε το Συμφέροντησχώρας έλεγαν στην Κυβέρνηση να του φτιάξει ένα γύρο εκλογές με απ'όλα που ήταν το αγαπημένο του φαγητό. Τότε τα κόμματα και το Συμφέροντησχώρας μοιράζονταν τις εκλογές και όλα ήταν πάλι μέλι γάλα. Ο Λαός ήταν ευχαριστημένος που νόμιζε ότι η Κυβέρνηση άρχιζε να βλέπει με καλό μάτι το Συμφέροντησχώρας και τα κόμματα ήταν επίσης ευχαριστημένα που κανείς δεν είχε καταλάβει ότι δεν έδιναν δεκάρα τόσο καιρό για να το βρουν.
Ώσπου μια φορά, που το Συμφέροντησχώρας ξανάφυγε από το σπίτι του μετά από ένα καυγά με τα κόμματα, δεν επαναλήφθηκε η γνωστή ιστορία. Δηλαδή, ναι μεν τα κόμματα πήγαν δήθεν να ψάξουν για το Συμφέροντησχώρας και ναι μεν τα μισά έλεγαν ότι είναι στην Ευρώπη και τα άλλα ότι δεν είναι εκεί, αλλά το Συμφέροντησχώρας αυτή τη φορά δεν πήγαινε στο σπίτι της μάνας του.
Είχε πλέον μεγαλώσει αρκετά, δεν ήταν το άταχτο, χαριτωμένο αγοράκι που τα ξεχνούσε όλα μ'ένα γύρο εκλογών. Ήθελε να ανακαλύψει τον κόσμο και όχι να κόβει λουλουδάκια στο δάσος σαν την Κοκκινοσκουφίτσα.
Είχε ακούσει από τους φίλους του,το Χρέος και το Έλλειμμα, για κάτι σπίτια με κόκκινα φωτάκια που τα έλεγαν οίκους αξιολόγησης και αποφάσισε ότι ήταν ώρα να διαβεί το κατώφλι τους.
Το Συμφέροντησχώρας χτύπησε δειλά το κουδούνι. Του άνοιξε μια καχεκτική υπηρέτρια με το παμπάλαιο όνομα Χρεωκοπία και το οδήγησε στα μέσα δωμάτια. Εκεί το Συμφέροντησχώρας μπορούσε να διαλέξει όποια κοπέλα ήθελε : την Απαγκίστρωση, την Καταγγελία, την Επαναδιαπραγμάτευση...
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ;)

της Δέσποινας Πατεράκη

Η αλληγορική αυτή ιστορία γράφτηκε στις 16 Μαΐου του 2012 και δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο που διατηρούσα τότε.

Αφορμή για να τη μεταφέρω εδώ στάθηκε η Αριστέα και τα παραμύθια της.

Οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν διατίθενται από τους κατόχους τους με άδεια creative commons .

Facebook / Pinterest  / Instagram